siirlerim hayaletinle

Soğuktu, hırslıydım ve de hüzünlüydüm “artık yazma” dediğin o gece…
Soğuk, gözyaşlarımı adeta dünyaya söyleyecekleri olan bir doluya çevirdi…
Her tanesi şiddet, isyan, hayal kırıklığı…
Kurşun gibi sert, her damla ömrümden bir gün…
Belki oyundu hepsi… Maskesi ömür boyu yüzlerden düşmeyecek…
Sen ve şiir son kavgamdınız bu oyunda kazanabileceğim…
Galiba o da hayal oldu… Gerçek olan tek şey ayrılık ve kırılan kalemim…
Şimdi mi? Tekim… Tek tüfeğim hayatta son kurşununu da atan…
Tüm atışları karavana, hep kendini vuran…
Sana göre ben neyim, kimim bilmem…
Belki de bir hayale âşık aptal…
Ama bana göre sen: Hayatımın tamlayanı, şiir ise tamlananı…
Sen şiirsiz şiirlerimin hayali kahramanı: her kimsen Seni Seviyorum